*'&ra/,'ikra', prus. ikro i, 'ikra (łydka)', tylko o tych p

*'&ra/,'ikra', prus. ikro oraz, 'ikra (łydka)', tylko o tych prawimy, chociaż one pożyczki, od Rusi oraz od nas. właśnie u nas najsilniejszego do­ im — tym, p. jego; dziś nim za­ znały uszczerbku; z wyjątkiem Sta­ stąpiło dawne im: zanim. nisława, Wojciecha, Kazimierza, i Imiennictwo osobowe 191 Władysława, Wacława, Włodzi­ gi'). ze względu na to że imię należy do oso­ mierza, prawie zupełnie zaginęły; bistości, więc je dziedziczono, pole­ przechowały je dawne dzieje, a nie­ cając przez samoczynnie nowego prącia równie liczniej urabiane od nich rodu dziadom-duchom opiekuńczym. nazwy miejscowe. Przytoczone wła­ będzie wystarczające oznajmić, jak się śnie imiona charakteryzują imiennictwo u Piastów albo Przemysłów te sa­ słowiańskie: nazwy okazują się dwupienne, me imiona, Bolesławów, Kazimia wyrażają życzenie, aby osobisto­ rów, Włodzisławów, co raz powta­ ści, której imię okazuje się częścią inte­ rzają; dziś heraldyk z nazw do­ gralną, wiodło się wedle imienia- myśla się przynależności rodowej. wróżby. Nie wiemy, kiedy osta­ Dwupienne nazwy ulegały skrótom tecznie imiona nadawano, czy nie oraz spieszczaniom: Bolko z Bolesła­ odmieniano ich albo uświęcano osta­ wa; Stach, Staś, etap, Stańko, tecznie np. przy postrzyźynach? To Stachnik z Stanisława. Na nazwy wiemy, że imiennictwo słowiańskie kobiece mniej się wysilano; doda­ zachowało normy przedsłowiańskie; wano do ojcowskiej -a, więc Sta­ że już Arjowie w podobny spo­ nisława; córka Dobromira Dosób życzyli potomstwu pomyślności. brochną się nazywała albo Dobrawą Wróżbę musiano jednak rozumieć, (pierwotna, żona Chrobrego; druga, więc nazwy odmieniały się wraz mama jego, z której jakąś nieby­ z językiem samym oraz niema w nich wałą w świecie Dąbrówkę uklejakichś pni odwiecznych; nazwy np. cono!). Do imion domowych, pogań­ słowiańskie oraz litewskie okazują się zupełnie skich, przybierano (np. przy chwytaj­ od siebie odmienne, chociaż »sy­ mowaniu) chrześcijańskie, stąd Woj­ stem* taki sam, bo winien je był ciech-Adalbert; nieraz zaczynają się każdy rozumieć, więc się coraz od­ tą samą głoską, np. Kazimir-Ka­ nawiały. dużo imion okazuje się wojow­ rol (Odnowiciel), ale u nas mniej niczych, odpowiednio do czasów, 0 to dbano (Włodzisław-TIerman), więc wszystkie z woj-, bor-, etap-, więcej na Wschodzie, u Rusi. Pnie stoj-; inne wedle gościnności sło­ 1 odwracano: Wojbor oraz Borzywoj; wiańskiej się stosują; inne życzą Sławomir oraz Mirosław; oba pnie władzy, dostatków, czci oraz sławy; oznaczają nieraz samoczynnie, tak się roz­ najliczniejsze właśnie na -sław albo powszechniły; wartość wielu -mir oraz -mier się kończą, co z mi­ później oraz zapomniano, np. Spycirem, 'pokojem' utożsamiano, cho­ mir (Spytek, niby 'Darmek'). Nie­ ciaż początek jego okazuje się inny; oraz -mił równie rzadsze okazują się jednopienne, np. do częstych należy. przedłożenia były Wilk (aby go wilki nie zjadły; dzierżawcze: Świętosław znaczy'sil­ imię ma odwracać grozę) oraz inne ną (wielką) sławę mający' (Jaro­ nazwy od zwierząt, roślin (szcze­ sław samoczynnie), Miłogost albo Rad- gólniej notoryczne u chłopów), rzek; od gost właściwie 'miłych (radych) go­ przymiotników: Czarny, Biały; od